درسرزمین بولیوار- 1

غلامرضا تاجیک

وقتی کریستف کلمب در سفر سوم خود در سال 877 هجری - شمسی ونزوئلا را کشف کرد ساکنان محلی آن سرخپوستانی بودند که خانه های خود را روی آب ساخته بودند و به همین دلیل این منطقه نام ونزوئلا یعنی «ونیز کوچک» به خود گرفت.

این سرزمین از آن تاریخ فراز و نشیب های سیاسی را پشت سر گذاشته و در این مدت حکومت آن در اکثر مواقع میان نظامیان دست به دست شده است.

از سال 1338هـ.ش تقریبا انتقال قدرت از کانال انتخابات و با مشارکت مردم صورت گرفته است.

چاوز که خود از افسران نظامی ارتش ونزوئلاست، برای ورود به عالم سیاست حزب خود به نام نهضت جمهوری پنجم را در سال 1373هـ.ش پایه گذاری کرد و به رغم افت و خیزهای فراوان موفق شد در سال 1378از طریق انتخابات عمومی قدرت را به دست بگیرد. با کسب قدرت انجام اصلاحات سیاسی و اقتصادی را در دستور کار خود قرار داد و هدفش این بود که مردم فقیر هم سهمی از درآمد نفت داشته باشند.

چاوز مجددا در ژوئیه سال 2000برای یک دوره 6ساله انتخاب شد. با افزایش محبوبیت در میان مردم تلاش کرد سیاست های سوسیالیستی را پیش ببرد غافل از اینکه جبهه مخالفان که از حمایت های مالی و سیاسی سفارت آمریکا در کاراکاس برخوردارند، در سر راه او سنگ اندازی می کنند.

طولی نکشید که کودتای سال 2002 علیه رئیس جمهور منتخب شکل گرفت. با حضور گسترده مردم بود که چاوز دوباره پس از 48ساعت به کاخ ریاست جمهوری بازگشت. اما مخالفان کوتاه نیامدند و تبلیغات علیه چاوز را در رسانه های داخلی و خارجی به راه انداختند.

مخالفان در اوت سال 2003 طوماری را با امضای سه میلیون و 200هزار امضا جمع آوری کردند و آن را به کمیسیون انتخابات دادند.

مخالفان چاوز را وادار کردند که رفراندوم برگزار کند اما برخلاف تصور آنان به پیروزی مجدد چاوز ختم گردید و مخالفان خلع سلاح شدند. این رفراندوم 15 اوت سال 2004 برگزار شد و 58درصد آرا به چاوز تعلق گرفت.

در دسامبر سال بعد انتخابات پارلمانی برگزار گردید و حزب چاوز موفق شد 114کرسی از 167کرسی پارلمان را به دست آورد و باقیمانده آن هم عمدتا در اختیار احزاب متحد او قرار گرفت.

باز هم در دسامبر 2006 انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد که چاوز با کسب 63درصد آرا موفق شد این کرسی را برای 6سال دیگر یعنی تا نیمه سال 2012 دراختیار بگیرد.

با اختیارات جدید خود چاوز کوشیده برنامه هایی را برای تحقق ایده هایی در جهت ساختن کشور در راستای تامین منافع مردم و کشور به اجرا درآورد.

دی ماه سال قبل بخش نفت و گاز و ارتباطات را ملی اعلام کرد که این حرکت کشورهای غربی و در راس آن آمریکا را خوش نیامد.

او درنظر دارد تا پایان دوره ریاست جمهوری اش میزان تولید نفت را از سه میلیون و200هزار بشکه در روز به 5میلیون و800هزار بشکه و تا سال 2020 به 7میلیون و500هزار بشکه در روز برساند. او درنظر دارد برای تحقق این اهداف 56میلیارد دلار سرمایه گذاری کند.

او همچنین در بخش گاز می خواهد میزان تولید کشور خود را از 3/6میلیارد مترمکعب کنونی به 5/11میلیارد مترمکعب تا پایان دوره کنونی ریاست جمهوری اش برساند.

دیگر برنامه های چاوز این است که با صرف 5/10میلیارد دلار می خواهد سه پالایشگاه در سه منطقه کشور بسازد. در صورت ساخت این پالایشگاه ها ظرفیت پالایش به 700هزار بشکه در روز افزایش خواهد یافت.

همچنین می خواهد تا پایان دوره کنونی ریاست جمهوری اش 58نفتکش خریداری کند که در صورت تحقق آن ونزوئلا خواهد توانست 45درصد نفت صادراتی خود را از طریق آنها انجام دهد.

برنامه دیگر چاوز این است که خط لوله ای را از ونزوئلا به اقیانوس آرام بکشد تا بتواند به بازارهای آسیا نیز دست یابد.

پرسش این است که آیا چاوز موفق خواهد شد و او با وجود مشکلات داخلی و فشارهای خارجی این برنامه ها را به اجرا خواهد گذاشت؟