درسرزمین بولیوار

غلامرضا تاجیک

بدهی خارجی، تورم بالا، فقر بیش از حد، بیکاری و نبود بهداشت از جمله معضلات کنونی هوگو چاوز در داخل کشور است.

به رغم داشتن درآمد بالای نفت هنوز بیش از 40درصد جمعیت 27میلیونی در فقر زندگی می کنند و از آنجا که اکثر جوان ها بیکارند و خرید و فروش اسلحه مجاز است، آنها به سرقت مسلحانه روی می آورند.

شغل های کاذب نظیر مسافرکشی با موتور، دستفروشی، اجاره دادن تلفن موبایل و نظایر آن به وفور به چشم می خورد.

ونزوئلا کشوری است سرسبز و تقریبا دارای دو فصل است و از پائیز و زمستان خبری نیست. مردمی خونگرم و شاد دارد که از کوچکترین فرصت خود برای شاد زیستن استفاده می کنند. فرق نمی کند فقیر و غنی به اندازه وسع خود زندگی شادی دارند.

دولت چاوز برای تامین معاش عده ای از اقشار آسیب پذیر، مستمری وضع کرده که آنها با مراجعه به فروشگاه های مخصوص کالاهای خود را دریافت می دارند.

مخالفان چاوز می گویند او می خواهد با ایجاد یک حزب واحد سوسیالیستی (psuv) همه گروه های کوچک را در این حزب گردهم آورد و برای این کار با مخالفت هایی روبه رو شده است.

یکی از برنامه های چاوز بهبود وضع بهداشت در ونزوئلا با همکاری گسترده کوبا است. در حال حاضر 15 هزار پزشک کوبایی در شهرها و روستاهای دورافتاده ونزوئلا سرگرم مداوای بیماران نیازمند این کشور هستند و همزمان هزاران نفر از معلمان کوبایی نیز در این کشور فعالیت دارند. چاوز در ازای این کمک فیدل کاسترو که او را پدر می نامد، نفت ارزان در اختیار هاوانا قرار می دهد.

نکته دیگری که در ونزوئلا جلب توجه می کند بالا بودن فرهنگ ورزش در کشور است و به همین خاطر در خیابان های کاراکاس بخشی از خیابان برای دوچرخه سواران و دوندگان و کسانی که علاقه مند به پیاده روی هستند، اختصاص یافته است.

یکی از سیاست های کنونی رئیس جمهور ونزوئلا دولتی کردن اقتصاد کشور برپایه ایده های سوسیالیستی قرن بیست و یکم است. بخش خصوصی از قدرت کافی در این کشور برخوردار نیست به همین خاطر حضور شرکت های ایرانی در این کشور زمانی پربازده خواهد بود که بتوانند با شرکت های دولتی طرفدار چاوز قرارداد منعقد کنند.

در فاصله اقامت ما در کاراکاس دو نمایشگاه صنعتی برگزار شد. به این دو نمایشگاه رفتم و با تعدادی از دست اندرکاران صحبت کردم. آنها می گفتند که آشنایی درستی از نحوه فعالیت بخش خصوصی و دولتی در ونزوئلا ندارند و تبلیغات گسترده ای در مورد برپایی نمایشگاه صورت نگرفته است.

چنانچه خوب کار شود ونزوئلا می تواند به عنوان شریک استراتژیک ما در آینده تلقی شود ضمن آنکه بازارهای دیگر کشورهای منطقه پیش روی ماست و آنها به کمک های فنی و انسانی جمهوری اسلامی نیازمندند.

سفر ما که قرار بود به چهار کشور باشد در کاراکاس خاتمه یافت و متأسفانه به رغم تلاش مسئولان تشریفات وزارت خارجه امکان تهیه بلیت برای سفر به اکوادور، نیکاراگوئه و کوبا فراهم نشد و فقط وزیر خارجه به همراه 6 نفر دیگر به نیکاراگوئه و سپس کوبا رفت و از هاوانا مستقیم به تهران بازگشت. و باقیمانده هیئت اعزامی هم از کاراکاس عازم تهران شدند.

پایان